Home

Al tien jaar woont Tamara Notenboom in een maisonnette in Delft die ze huurt van een woningcorporatie. Vanaf het begin waren er gebreken: vochtplekken, lekkages en schimmel zijn een terugkerend probleem. "En dat niet alleen”, zegt ze. "Door de vochtproblemen raakten ook andere onderdelen van de woning beschadigd. Het hield maar niet op.” Ze deed talloze meldingen bij haar verhuurder. "Er werd veel beloofd, maar er gebeurde niets. Nadat mijn kinderen longklachten kregen en zelfs in het ziekenhuis belandden, trok ik aan de bel. Toen ik opnieuw zwanger was, zei de kinderarts: nu moet je ingrijpen. Via Google kwam ik vervolgens bij de Huurcommissie terecht.”

Het Limburgse Heerlen kent naast goede voorzieningen ook armoede en sociale problemen. Wethouder Gelderblom en zijn collega’s kiezen voor een radicale aanpak. “In Heerlen-Noord staat de leefbaarheid enorm onder druk. Mede door misstanden in de huursector. We grijpen flink in.”

Wouter van Gent kent de geschiedenis van het Nederlandse woonbeleid goed. “Met de introductie in 2011 van een strenge inkomensgrens voor socialehuurwoningen werd dat in één klap een sector voor mensen met lage inkomens. De gereguleerde sector kreeg daarmee de functie van een ambulance: tijdelijk, alleen voor als je jezelf niet kunt redden. Dat bleek niet houdbaar.”